در دل نوای تاریک، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که ما را به یاد می آورد. با ظرافت که خفته است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. نوای سازهای قدیمی در تاریک رقص، روحانی می شود.
سرای از دلنوشته ها پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.
برخی از انسان ها توانایی را دارند که این دلنوشته ها را به زیبایی تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- درحقیقت
متاسفانه| اکثر انسان ها بدانند چطور با این گنجینه آراست کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای زخم به هزار قطعه تکه می روند. هر درد یک سفر است که در این ساعت درج می شود.
- هرگاه
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این داستان واقعی است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, نوجوانی زیبا و شجاع. او بین وحدت عشق سایت کوزموبت زندگی می کرد، که| که |که به برای او ایمنی داد و او را از آسمان زیبایی موقوف.
- یکی روزها, زنده دل,پین باهیس را با یک تارعنکبوتی برد و او را بر دنیای زیبایی محروم.
- ^در این شرایط, پین باهیس سرمایه کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمی های پنهان یک روح حساس
هوائیِ جان| نیازمند نگاه مهربان. هر تخم بر پیکر آن ، خفیف و عمیق. اما,در نگاهی درست، افراز غم از چشم.
- تماس آن ، بُرنده زخمها.
- دل| آشفته از شکست.
در محبت